Krnov-Cvilín, poutní kostel Sedmibolestné Panny Marie

Historia miejsca pielgrzymkowego:
O. Cornelius Ottweiler, przełożony miejscowego klasztoru Braci Mniejszych, czynił starania o wybudowanie drewnianej kaplicy Krzyża Świętego i Najświętszej Maryi Panny Bolesnej na Przednim Cwilińskim Kopcu (Přední civlínský vrch). Niestety nie doczekał tego, ale w 1684 r. to marzenie swojego poprzednika zrealizował jego następca o. Čepán. Już wkrótce drewniany kościółek, który stał się bardzo popularnym miejscem licznych pielgrzymek, nie wystarczył, aby zmieścić wierny lud. Lud ten czci tutaj po dziś dzień Matkę Bożą w dwóch obrazach, które namalował karniowski mieszczanin i członek rady miejskiej Heinrich Teuber.
Dlatego też w latach 1722–28 zbudowano nowy kościół w okresie władzy o. Bedřicha Kubína. Jego budową zajęli się A. i G. Gans, ojciec i syn, budowniczowie z Karniowa. Przepiękna dekoracja freskowa była dziełem brneńskiego malarza F. Ecksteina. W 1786 r. kościół z polecenia cesarza Józefa II zamknięto i przeznaczono do rozbiórki. Zakupili go jednak czterej karniowscy mieszczanie (A. Philieb, H. Schmidt, C. Quesker, M. Weiss) za cenę 406 złotych. Ponowne otwarcie kościoła odbyło się już w 1795 r., wcześniej musiano wybudować kolonię Mariańskie Pole z 18 domami, aby udowodnić potrzebę ponownego otwarcia kościoła dla je mieszkańców. Cesarski edykt nie zezwolił, aby kościół trafił do rąk Braci Mniejszych, dlatego też przeszedł w posiadanie miasta Karniowa, a zarząd duszpasterski objęli księża diecezjalni. Zakon Braci Mniejszych odzyskał go ponownie dopiero w 1940 r. w zamian za grunty, które były potrzebne rozrastającemu się miastu. W 1865 r. w masywnym pożarze spłonął na popiół także gontowy dach cwilińskiego kościoła razem z wieżami kościoła. W następne dwa lata wszystko ponownie wyremontowano ze zbiórek pieniężnych pod przewodnictwem ówczesnego proboszcza Heinricha. Wydarzenia wojenne w 1945 r. wywarły wyraźne piętno na jego obliczu. Z inicjatywy o. Šebestiána Vavrečki, nowego przełożonego klasztora minorytów, został jednak odnowiony i ponownie konsekrowany we wrześniu 1947 r. W czasie dyktatury komunistycznej działalność Zakonu została przemocą przerwana, a kościół trafił pod zarząd kleru diecezjalnego na okres do 1994 r., kiedy to został ponownie oddany Zakonowi Minorytów.

Odległość od obiektu