Suchdol-Jednov, kostel Navštívení Panny Marie

Nabożeństwa

Info

Kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, Suchdol - Jednov

Regularne msze św. (aktualizowane 17. 5. 2013, iBohosluzby.cz)

Niedz.
8:00, przez cały rok, każdy tydzień

Wt.
7:30 przez cały rok, każdy tydzień

Pt.
17:45, czas zimowy, każdy tydzień, każdy trzeci piątek miesiąca msza dla dzieci
18:00, czas letni, każdy tydzień, każdy trzeci piątek miesiąca msza dla dzieci

Sob.
17:15 czas zimowy, każdy tydzień,w niedzielę
18:00 czas letni, każdy tydzień, w niedzielę

Nasza parafia znajduje się na obszarze Wyżyny Drahańskiej (Drahanská vrchovina). Aż do XIII w. Wyżyna Drahańska pozostawała niezamieszkanym obszarem, którą prowadziło tylko kilka szlaków handlowych. Ze względu na niesprzyjające warunki klimatyczne i dużą odległość od historycznych ośrodków tutejsza ziemia pełna wzgórz, dolin, głębokich lasów, potoków i bagien, a głównie wietrznej aury i nieurodzajnej gleby była niegościnnym miejscem dla każdego mieszkańca. Pierwsi osadnicy przybywają, aby kolonizować nasze tereny, w przeciągu XIV w., z głębi średniowiecza wynurzają się pierwsze nazwy naszych miejscowości: Suchdol, Lipová, Dešná, Štěpánov. Bardzo stopniowy rozwój tych terenów, gdzie możliwość przeżycia była uwarunkowana znalezieniem wody, wykarczowaniem lasu, zrobieniem pierwszego poletka, wybudowaniem pierwszej drewnianej chaty i modleniem się, by dotrwać do następnego dnia, zatrzymał się w czasie wojny trzydziestoletniej. Ta zniszczyła kilka wiosek, przyniosła śmierć wielu mieszkańcom i ziemię pozostawiła ponownie opustoszałą. W XVII w. rozpoczęło się nowe zasiedlanie oraz odnawianie wiosek i pól, w przeciągu tego wieku nasz region otrzymał wygląd, który dochował się w zasadzie po dziś dzień. Nowi koloniści byli mieszanką narodowościową mieszkańców czeskich i niemieckich, czego wyrazem są po dziś dzień nazwiska wielu tutejszych rodzin i nazwy miejsc. W owych czasach rozpoczynają się także dzieje naszego kościoła. Pierwsze domki w miejscowości Jednov zbudowano na leśnej polanie, gdzie było pastwisko dworskich wieprzy. Zostały zbudowane pod koniec XVIII w. dla robotników pracujących na gospodarstwie na polecenie właścicieli majątku suchdolskiego. Tak jak woda jest niezbędną podstawą każdego życia, była ona także na początku powstania tutejszego kościoła. W tych miejsca stale brakło wody. Jedyne źródło zasilało wodą całą osadę. Wypływające pod ołtarzem źródło miało dla życia naszych przodków bezcenne znaczenie. Z szacunku do tego miejsca, gdzie woda nie wysycha ani gorącym latem, narodziła wdzięczność do Boga za taki dar. Zgodnie z legendą woda ta była przyczyną kilku cudownych uzdrowień. Z wdzięczności za uzdrowienia umieszczono na drzewie nad źródłem najpierw drewnianą rzeźbę Matki Bożej Bolesnej (Pieta). Tutejszy młynarz Martin Kroutil wyremontował źródełko i zbudował nad nim kapliczkę maryjną. Szacunek do tego miejsca wzrastał i przybywali tu pielgrzymi z szerokiej okolicy ze swoimi prośbami. Dlatego postanowiono o wybudowaniu kaplicy jako części składowej przyszłego kościoła. Nową kaplicę, po rozebraniu kapliczki, wybudował klasztor św. Klary z Ołomuńca, będący w posiadaniu majątku suchdolskiego. W pierwszym etapie wybudowano nad źródełkiem nową kaplicę jako prezbiterium przyszłego kościoła. Do nowej kaplicy przemieszczono Pietę, która w czasie budowy przebywała czasowo w kościele parafialnym w miejscowości Ptení. Budowę kaplicy rozpoczęto w 1763 i zakończono w 1765 roku. Kaplica pozostała w tym stanie przez pół wieku, do 1807 roku. Tutejszymi duszpasterzami od 1769 r. byli księża z miejscowości Konice, do której Jednov – Suchdol został przyłączony. W 1784 r. w Jednovie urządzono lokalię. Lokalia nie była samodzielna, lecz przynależała do parafii w innej miejscowości - Konicy. Od 1843 r. założono samodzielną parafię, do której przypisano wioski, znane pod obecnymi nazwami: Suchdol-Jednov, Klárky, Hrochov, Labutice, Lipová, Seč. Metryki tych miejscowości i osad prowadzono w Suchdolu – Jednovie od 1785 roku. W 1782 r. w wyniku reform Józefa II rozwiązano zakon św. Klary i na dokończenie budowy zabrakło środków. Dopiero w latach 1807–1810 dobudowano kaplicę i powstał pełnowartościowy kościół. Jednocześnie wybudowano także obiekt plebanii. Wieża i fronton kościoła miały nieco inny wygląd, niż znany jest nam w czasach obecnych. Wszystkie prace budowlane finansowano ze środków funduszu kościelnego i pomocy różnych darczyńców. Dzwony podarował temu kościołowi w 1830 r. gospodarz z niedalekiego Lutotína w podzięce za uzdrowienie swojej żony. Kolejni darczyńcy ufundowali wykonane w Tyrolu w 1870 r. dwie rzeźby św. Cyryla i Metodego, a za rok także rzeźby św. Marcina, św. Floriana, św. Szczepana i św. Wawrzyńca. Większy rozkwit tutejszego kościoła nastąpił po 1873 r., kiedy to majątek trafił do rąk rodziny Liechtensteinów, która bardzo wspierała budowanie i remonty kościołów. Usunięto stary ołtarz i w 1899 r. zastąpiono go obecnym, który w czasie głównej pielgrzymki 2 lipca 1899 r. został poświęcony przy udziale siedmiuset wiernych. Wyremontowano i rozbudowano plebanię i zwiększono miejscowy cmentarz, zakupiono także wiele przedmiotów liturgicznych. O znaczeniu tego kościoła pielgrzymkowego świadczą rzesze pielgrzymów, którzy odwiedzali ją co roku. Na przykład w 1891 r. chodziło o sześćdziesiąt procesji pielgrzymkowych z szerokiej okolicy, niemal ze wszystkich wiosek i miasteczek w promieniu trzydziestu kilometrów. W 1904 r. zbudowano nową kaplicę wodną nad źródłem przy drodze, w formie, która zachowała się po dziś dzień. Do nowej kaplicy wodnej doprowadzono pierwotne źródło wypływające pod głównym ołtarzem. Po kilku latach przygotowań w 1911 r. rozpoczęto przebudowę frontonu kościoła z nowymi rzeźbami św. Franciszka i św. Benedykta, w trakcie której uzyskała obecny wygląd. W czasie pierwszej wojny światowej w 1916 r. zostały zarekwirowane na cele prowadzenia wojny dzwony nie tylko w kościele, ale także w kaplicach w okolicznych wioskach. Strata ta została powetowana dopiero w czasach pierwszej Republiki Czechosłowackiej w 1923 r. przez nabycie trzech nowych dzwonów. Nowe dzwony pełniły swoje zadanie tylko przez niespełna dwadzieścia lat. W 1941 r. zostały również skonfiskowane w celu produkcji zbrojeniowej i zajęło niemal trzydzieści lat, zanim kościół otrzymał nowe dzwony, które w 1969 r. zostały powieszone i poświęcone, i dzwonią po dziś dzień. Przez niespełna 250 lat nasz kościół jest elementem życia pokoleń naszych przodków i przeżył z nimi złe i dobre czasy. Zawsze był miejscem, gdzie szukali pociechy i nadziei dla swego życia od kolebki aż po grób. Niech Bóg da, że tak też zostanie.

Pielgrzymki:
1 maja - pielgrzymka dzieci i młodzieży. Na tę pielgrzymkę przybywa (głównie na piechotę albo na rowerach) nie tylko z bliskiej okolicy zawsze około 250 dzieci i młodzieży, dla których są przygotowane przekąski i różne gry oraz zabawy na boisku. Msza św. rozpoczyna się o godz. 10:00, pielgrzymka kończy się o godz. 14.30 nabożeństwem majowym.

Główna „duża” pielgrzymka odbywa się w 1. niedzielę lipca, „mała” pielgrzymka w kolejną niedzielę, Porcjunkula - w niedzielę bliżej do 2 sierpnia, pielgrzymka w niedzielę bliżej do święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (8 września) i pielgrzymka chorych – odbywa się bliżej do pamiątki Najświętszej Maryi Panny Bolesnej (15 września).

Msze św. w czasie „dużego odpustu”: 7:30–9:00–10:30. Msze w czasie pozostałych pielgrzymek o godz. 8:30 i 10:30.